บทความบทนี้เป็นบทความที่เขียนไว้ในเฟสบุ๊คเมื่อเช้าวันที่ 31 ตุลาคม 53 ก่อนเดินทางไปรับใช้ชาติไม่ถึงหนึ่งวัน เราตั้งใจบรรยายความรู้สึกของเราสั้นๆผ่านบทความบทนี้เพื่อบอกลาเพื่อนๆทุกคน เวลาผ่านมาสองปีแล้วแต่ความรู้สึกในวันนี้เรายังคงจำได้ดีทีเดียว ทั้งความหดหู่ใจ ที่ต้องจากครอบครัว เพื่อนฝูง และคนที่รักไป เราเลยอยากถ่ายทอดความรู้สึกของเราในวันนี้ให้ทุกคนได้อ่านกันอีกครั้ง
ทั้งเพื่อนเก่าและเพื่อนใหม่
" เก็บชุดนักศึกษา กีต้าร์ ขาไมค์ ใส่กระเป๋า หยิบเอาชุดทหาร เต็มยศ มาสวมใส่ ชีวิตศิลปิน ใครเล่า จะเข้าใจ ความภูมิใจ ของสามัญชน คนธรรมดา
วิชาความรู้ในมหาลัย คงต้องพัก กีต้าคู่ใจต้องเก็บไว้ แล้วหันจับปืนคู่กาย กางเกงยีนส์ขาดๆ คอนเวิสคู่เก่ง เสื้อยืดตัวเก่า พับเก็บไว้ แล้วใส่ชุดตามระเบียบ ทั้งที่ไม่เคยทำมาก่อนในชีวิต คงขัดกับอิสระภายในความคิด แต่ก็ยังอยู่ในวินัย
โลกนี้ช่างกว้างไกล ถนนยังยาวไกล มิตรภาพยังคงอยู่ เสียงเพลงยังก้องในโสตประสาท ความจริงยังมีอยู่ทุกที่ จงก้าวต่อไป อย่างเต็มภาคภูมิ"
วรกันต์ พลฯอินดี้
